● Niegdyś dzieci mieszkające we wsi Żerniki chodziły do szkoły w Szałszy. Gdy w pierwszej połowie XIX w. liczba dzieci wzrosła do 200 i jeden nauczyciel nie był w stanie ich uczyć, zdecydowano o budowie szkoły w Żernikach.
● W 1851 r. zakupiono parcelę chłopską na małym wzniesieniu, na której pozostawiono niewielki domek z izbą mieszkalną i zbudowano masywną szkołę,
którą oddano do użytku w 1856 r.
Chodziły do niej dzieci z Żernik i Czekanowa.
 ● W 1894 r. w Żernikach było tylko trzech nauczycieli, a w trzech klasach uczyło się aż 236 uczniów.
 ● Po I wojnie światowej wedle postanowień Konwencji Genewskiej utworzono w szkole w Żernikach dla istniejącej tu sporej grupy ludności polskojęzycznej szkołę mniejszości polskiej. Trudna sytuacja młodzieży uczącej się w dwóch budynkach: jednym z połowy XIX wieku oraz drugim sprzed I wojny światowej, uległa pogorszeniu po powstaniu nowego osiedla robotniczego, z którego przybyło do szkoły jeszcze 260 dzieci. Dlatego przełomowym momentem była rozbudowa szkoły w 1936 r.
 ● Po zakończeniu działań wojennych w 1945 r. na wyzwolonych terenach organizacja szkolnictwa napotykała na spore trudności. W Gliwicach, w chwili objęcia władzy przez administrację polską, zaledwie 12 obiektów szkolnych było zdatnych do użytkowania. Należały do nich również dwa budynki Szkoły Podstawowej nr 13, które zaliczono do mało uszkodzonych w wyniku działań wojennych, ale wyposażonych w pomoce poniemieckie.
 ● Dnia 5 kwietnia 1945 r. Inspektor Szkolny - Ochman powierzył pracę w charakterze kierownika szkoły powszechnej Janowi Szusbierowi, który uruchomił szkołę 24 kwietnia 1945 r. Nauka odbywała się w dwóch budynkach.
W budynku nr 2 uczyły się dzieci młodsze, natomiast w budynku nr 1 dzieci starsze.
Przy szkole znajdowało się boisko i ogródek.
 ● Na lekcje uczęszczało 451 dzieci, z których tylko 50% władało językiem polskim.
Przez wiele lat szkoła nie posiadała sali gimnastycznej. Do potrzeb zajęć wychowania fizycznego zaadaptowano jedną z sal znajdujących się na parterze drugiego budynku.
 ● Toalety znajdowały się wówczas na podwórku. W 1984 r. powstał Społeczny Komitet Pomocy Szkole, który zakładał współpracę i pomoc nad przebiegiem prac dążących do powstania projektu budowy niezbędnej sali gimnastycznej wraz ze świetlicą i salą do zajęć technicznych oraz budowę sanitariatów.
 ● W 1987 r. oddano do użytku sanitariaty znajdujące się w głównym budynku.
 ● W związku z reformą szkolnictwa w roku szkolnym 1999/2000 mieściło się tutaj przejściowe Gimnazjum nr 17 oraz Szkoła Podstawowa nr 13.
  ● W roku szkolnym 2001/2002 do naszej szkoły przyłączono oddziały przedszkolne oraz klasy „0” ze zlikwidowanego Przedszkola nr 13. Obecnie oddziały przedszkolne mieszczą się w budynku nr 3, tuż przy ulicy Elsnera, który na początku swego istnienia (koniec XIX w.) przeznaczony był na mieszkanie dla nauczycieli pobliskiej szkoły. Tutaj również mieści się stołówka szkolna.
 ● W 2002 r. zakończono budowę pełnowymiarowej
sali gimnastycznej, przy której mieszczą się osobne
szatnie, toalety i prysznice.
  ● Oficjalne otwarcie sali, przy udziale władz miasta i zaproszonych gości, nastąpiło 1 września 2003 r.
  ● W roku 2012 sfinalizowano działania związane z zagospodarowaniem terenu i budową nowego
ogrodzenia szkoły. Starania o realizację tego zadania
trwały 3 lata.
 ● Uchwałą Rady Miasta Gliwice nasza szkoła w styczniu 2015 r. otrzymała imię Krystyny Bochenek.
  ● Jesienią 2015 r. ukończono budowę boiska wielofunkcyjnego. W związku z ostatnią reformą szkolnictwa, niezbędne było wybudowanie nowego budynku dydaktycznego – od września 2018 r. nasza żernicka SP Nr 13 dysponuje nowym budynkiem dla naszych dzieci, jego wygląd przedstawia powyższe zdjęcie.

 Na podstawie Nasza Szkoła/Historia na: https://sp13.org.pl
Tekst uzupełnił i opatrzył zdjęciami: Stanisław Franiel