Ile pokoleń Żerniczan mijało ją w drodze do pracy, szkoły, czy podczas spaceru, trudno zliczyć…
  ● Według przekazów, wybudowano ją w II połowie XIX w., obok wieży cholerycznej,
na miejscu zbiorowej mogiły, w której chowano ofiary wielu epidemii dziesiątkujących
przez stulecia ludność Żernik.
  ● Teksty źródłowe podają, że kapliczka odgrywała ważną rolę w życiu społeczności naszych żernickich przodków.
  ● Kiedyś dzwon przy kapliczce, każdego ranka i wieczora przypominał o modlitwie.
  ● Dzwonił, gdy ktoś we wsi umierał, dzwonił zawiadamiając o pożarze.
Każdego roku na cześć św. Jana Nepomucena, w drugiej połowie maja, odbywały się przed kaplicą Msze Święte.
● Mieszkańcy schodzili się po zachodzie słońca na śpiewy i modły tzw. gorka.
● W dniu św. Agaty święcono chleb, który wrzucony do pożaru, miał chronić przed rozprzestrzenianiem ognia na sąsiednie domostwa.
● Wiadomo także, że w drugą niedzielę przed Wielkanocą młode dziewczęta „chrzciły” Marzannę w potoku nieopodal kapliczki, by potem maszerować przez wioskę z zieloną gałązką przystrojoną w wydmuszki.
● Po zbudowaniu kościoła w 1931 roku kaplica utraciła pełnioną rolę i stopniowo popadała w ruinę.
● Po II wojnie światowej  poddano ją renowacji, pod kierunkiem artystki
- Pani Ireny Nowakowskiej-Acedańskiej.
● Odnowiono podniszczone obrazy:
św. Jana Nepomucena i św. Anny.

Czy są tam do dzisiaj?

Tego niestety do końca nie wiadomo, można jednak przypuszczać, że są tam nadal  – dowodem na to jest zdjęcie znalezione w Internecie!
● Kapliczka stoi opuszczona i zamknięta, mimo że jest częścią naszego dziedzictwa, świadectwem minionej epoki.
  ● Jej wartość jest niezaprzeczalna, a jednak pozwalamy by stała tam nieważna i jakby nieistniejąca…   

Informację zaczerpnięto z opracowania Jacka Schmidta „Żerniki rys historyczny do 1945 roku.
Zeszyty Gliwickie tom XXIII, 1994 r., dostępnych w gliwickim oddziale Archiwum Państwowego.
Przygotowała: Aleksandra Kozicka